اسپرسو سابرینا کارپنتر “آهنگ تابستان” است – اما روند نگران کننده ای را پنهان کرده است.

سابرینا نجار “آهنگ تابستان”، اسپرسو هنوز در جدول بالاست تنها چیزی که باعث می‌شود آن را از رتبه اول در جدول آهنگ‌های فعلی بریتانیا دور نگه دارد، انتشار جدید اوست. لطفا لطفا لطفا.

به جرات می توان گفت شاهزاده خانم جدید پاپ دنیای موسیقی را زیر پای خود دارد. اما نگاهی به پشت صحنه نشان می‌دهد که او آخرین نمونه از چهره‌های زن است که یک صنعت تحت سلطه مردان را هدایت می‌کند.

با این حال، قبل از ادامه دادن، باید فیل را در اتاق خطاب کنم. من در مورد سوگیری جنسیتی در موسیقی عامه پسند به عنوان فردی که در دانشگاه کار می کنم می نویسم، زمینه ای که به خاطر آن نیز مورد انتقاد قرار گرفته است. عدم برابری جنسیتی. در حالی که برای مرد به دنیا آمدن کار کمی می توانم انجام دهم، اما می توانم کاری انجام دهم تا توجه به تبعیض جنسی ذاتی در موسیقی پاپ را جلب کنم.

از سال 2000، 275 آهنگ شماره یک در بریتانیا با زنان به عنوان هنرمند اصلی یا مشترک وجود داشته است که نشان دهنده 47٪ از کل 585 آهنگ است. تاکنون برابر است. اما وقتی به این موضوع نگاه می‌کنیم که چه تعداد از این 275 نفر ترانه‌سرا و تهیه‌کننده کاملاً زن نیز داشتند، متوجه عدم تعادل قابل توجهی می‌شویم. فقط زیبا توسط کریستینا آگیلرا (2002) دارم از این تپه می دوم توسط کیت بوش (که پس از حضور در Stranger Things در سال 2022 به رتبه اول بازگشت) و غریبه ها توسط کنیا گریس (2024) این معیار را برآورده می کند.

این فقط سه آهنگ در 24 سال و کمتر از 0.5٪ از کل است. و حتی در آن زمان، Beautiful و Running Up همگی سازهایی بودند که توسط مردان اجرا می‌شدند و هر دو کارگردان مرد موزیک ویدیو داشتند. این باعث می‌شود Strangers تنها آهنگ بدون مشارکت مرد باشد.

این 0.2 درصد از مجردهای زن برتر بدون مرد در قرن بیست و یکم است. یک آمار قابل توجه با توجه به اینکه 72 سال در چارت مجردهای بریتانیا بوده و نزدیک به 1500 رتبه اول را به خود اختصاص داده است. از سوی دیگر، درصد آهنگ های مردانه بدون مشارکت زنانه 57 درصد است. هنرمندان غیر باینری 1٪ از کل آهنگ ها را تشکیل می دهند، اما همه این آهنگ ها ترانه سراها و تهیه کنندگان مرد هستند.

در اوایل سال 2020، دانشگاه کالیفرنیای جنوبی مطالعه ای را در مورد نابرابری جنسیتی در موسیقی منتشر کرد. که نشان داد کمتر از 3 درصد از تهیه کنندگان زن و کمتر از 13 درصد ترانه سرا هستند.

از نظر ترانه سرایی، اسپرسو و سابرینا کارپنتر لطفا لطفا لطفا هر دو به طور قابل توجهی بالاتر هستند، به طوری که 75٪ از تیم های ترانه سرایی آنها زن هستند (از جمله خود کارپنتر). اما از نظر تولید، با جولیان بونتا برای اسپرسو و جک آنتونوف برای لطفا، لطفا، لطفا، این همان داستان قدیمی است. و جای تعجب نیست که هر دو ترکیب، برنامه ریزی، مهندسی و توسط مردان اداره می شدند. در مورد اسپرسو، همه چیز به جز لید و بک وکال توسط مردان اجرا می شود.

این آمار لعنتی در حالی که رسانه ها همچنان به فیل در اتاق نادیده می گیرند، زیر قالیچه می نشینند. به تازگی مقاله GQ خواننده چارلی XCX را به دلیل اصالتش در آخرین آلبومش برات تحسین کرد و آن را چنین توصیف کرد: “به وضوح از مغز او سرچشمه می گیرد، نه یک شرکت ضبط دیوانه.” اما این مقاله به راحتی این واقعیت را نادیده می گیرد که “بوزوس” (در این مورد آتلانتیک رکوردز) ده تهیه کننده مرد و 12 ترانه سرای مرد را برای دستیابی به محصول نهایی آورده است.

تعادل مجدد

تهیه کننده برنده جایزه لورن دیکین دیویس منجر به کمبود زنان در نقش های تولید می شود ایده های ساخته شده فرهنگی که در دوران کودکی شکل می گیرند که در آن هنگام انتخاب GCSE و A-levels، بسیاری از دختران تصمیم می گیرند که مسیر تولید موسیقی را دنبال نکنند زیرا اینطور نیست. یک کار “دخترانه” برای انجام دادن.

در واقع فقط بین 2018 و 2022 24 درصد از دانشجویان فناوری موسیقی سطح A زن هستندو همان درصد در حال حاضر در حال تحصیل در رشته های مشابه در دانشگاه.

اما این می تواند تغییر کند. ناامید کننده است که جریان دولت بریتانیا این توصیه ها را رد کرد توسط گزارش برجسته کمیته زنان و برابری زنان و مردانگی در موسیقی تنظیم شده است. ولی تحقیقات نشان داده است تعداد تهیه کنندگان زن از 3.5 درصد در سال 2022 به 6.5 درصد در سال 2023 و ترانه سراها از 14.1 درصد به 19.5 درصد افزایش یافته است، چیزی که دیکین دیویز می گوید ممکن است به دلیل هزینه کمتر و در دسترس بودن تجهیزات استودیویی.

همچنین اخیراً تلاش‌هایی برای اصلاح عدم تعادل جنسیتی در صنعت موسیقی بریتانیا از طریق انجام شده است صندوق موسیقی جوانان NextGenکه از کسانی حمایت می کند که ممکن است به دلایلی مانند جنسیت، نژاد، ناتوانی، موقعیت مکانی یا ویژگی های دیگر مورد تبعیض قرار گیرند و آخرین اصلاح گزارش سالانه Mixکه مجموعه ای از ابتکارات پیشگیرانه را برای ترویج و تشویق زنان بیشتری برای ایفای نقش های قبلاً تحت سلطه مردان ارائه می دهد.

همه این‌ها نشانه‌هایی هستند که نشان می‌دهد همه چیز در مسیر درستی است، اما نگاهی به آهنگ‌نویسی و تولید چارت‌های کنونی بریتانیا به ما نشان می‌دهد که هنوز راه زیادی تا شکوفایی استعدادهای زنانه فراتر از غرفه آواز باقی مانده است. و تا زمانی که شاهد آهنگ‌های بیشتری باشیم که منحصراً توسط زنان خلق می‌شوند، صنعت موسیقی تا حد زیادی دنیای مردانه باقی می‌ماند.