بر اساس یک نظرسنجی جدید، تقریباً سه چهارم مستاجران مسکونی پس از پرداخت اجاره بها برای پرداخت قبوض تلاش می کنند، در حالی که 42 درصد در 12 ماه گذشته افزایش اجاره بها داشته اند. پراگ.
نظرسنجی موسسه خیریه مسکن We Are Generation Rent نشان داد که تعداد کسانی که پس از اجاره بها برای پرداخت هزینه‌های دیگر تلاش می‌کنند، ۷۴ درصد بوده است که این رقم در سال ۲۰۲۳، ۵۹ درصد بود.
یکی از شرکت کنندگان، که بیش از 50000 یورو در سال درآمد دارد، گزارش داد که “مداوم تحت استرس” و “ماه به ماه” نگران پرداخت قبوض پس از اجاره است و گفت که او به سختی زندگی خود را تامین می کند. این مرد 46 ساله گفت: «مشکل است که ببینم چگونه می توانم از این چرخه فرار کنم و این به سلامت روانی من آسیب می زند.
این موسسه خیریه گفت این یافته ها “تصویری از عدم استطاعت و ناامنی را برای بسیاری از پاسخ دهندگان ترسیم می کند”، به طوری که تعداد افرادی که به صورت انتخابی استخدام می شوند به طور قابل توجهی از 17 درصد در سال گذشته به 6 درصد در سال 2024 کاهش یافته است.
88 درصد دیگر مشکلات شدیدی را در یافتن مسکن اجاره ای گزارش کردند.
[ Housing charity advocates reduced tax liability for landlords who offer long-term leases to tenants ]
به گفته آستانه، ناامنی تصدی در طول تاریخ هفت ساله این نظرسنجی سال به سال افزایش یافته است.
در سال 2024، 54 درصد از پاسخ دهندگان در خانه خود احساس ناامنی یا بسیار ناامن می کنند، در مقایسه با 48 درصد در سال گذشته و 44 درصد در سال 2022.
اکثر پاسخ دهندگان استانداردهای ضعیف را گزارش کردند. نم و کپک، دوش و وان معیوب و سیستم های گرمایشی آسیب دیده شایع ترین مشکلات هستند. اگرچه 81 درصد مشکلات را با صاحبخانه خود مطرح می کنند، 63 درصد می گویند که آنها حل نشده باقی مانده اند.
بیش از یک چهارم می گویند که با استاندارد محل اقامت خود مشکلی ندارند.
علیرغم چالش هایی که مستاجران با آن مواجه هستند و به رسمیت شناختن بخش اجاره خصوصی به عنوان “مهم” برای تامین مسکن، آستانه یک “سیستم مسکن واحد” ارائه می دهد.
این امر مسکن اجتماعی و مسکن اجاره ای حداقل 20 درصدی را در اختیار خانوارهای بیشتری با طیف وسیع تری از درآمد قرار می دهد، مشابه سیستم فعلی در سوئد.
Threshold ادعا می کند که این حرکت باعث ایجاد رقابت برای بخش خصوصی اجاره خواهد شد که منجر به سطوح اجاره بهتر و شرایط و استانداردهای بهتر خواهد شد.
این مؤسسه خیریه همچنین از گسترش مستمر طرح مستاجر در محل و هزینه‌های اجاره، بهبود اجرای حداقل استانداردها، مقررات اجاره و معرفی حق قانونی برای مسکن حمایت می‌کند.
مشتری آستانه الیزا بلمونته شش سال پیش به عنوان دانشجو از جنوا به ایرلند نقل مکان کرد و از آن زمان تاکنون اجاره کرده است. اگرچه تجربیات او با صاحبخانه‌ها تا حد زیادی مثبت بوده است، یک صاحبخانه او را “عصبانی و ناراحت” ترک کرد.
زمانی که در دوبلین 8 با دوست پسرش زندگی می کرد، مشکل برقراری ارتباط با صاحبخانه اش را به یاد می آورد، به خصوص در مورد تعمیرات.
این زوج هنگام نقل مکان متوجه شدند که نه بخاری و نه ماشین ظرفشویی آنها کار می کند و پس از تماس با صاحبخانه جدید به آنها گفته شد که مستاجران قبلی ماشین لباسشویی خراب را تعمیر کرده اند و آنها “باید همین کار را انجام دهند”.
او گفت: “هیچ کمکی وجود نداشت، این به ما بستگی داشت.”
او گفت: «گیلاس بالای سر، مدت کوتاهی پس از تمدید اجاره‌نامه‌شان در همان ملک، اخطار فسخ دریافت می‌کرد و به آنها شش ماه فرصت می‌داد تا آنجا را ترک کنند، زیرا صاحبخانه می‌خواست بفروشد.
با این حال، از زوج خواسته شد تا یک اجاره نامه شش ماهه را امضا کنند و پس از نقل مکان قبل از مهلت مقرر، صاحبخانه سپرده 1600 یورویی آنها را به دلیل اینکه شرایط را زیر پا گذاشته اند، خودداری کرد.
او گفت: “من آن را امضا کردم و این اشتباه ما بود.”
این زوج در نهایت سپرده خود را از طریق روند اختلاف هیئت اجاره پس گرفتند.
خانم بلمونتی هزینه کلی اجاره در دوبلین را «دیوانه‌کننده» توصیف کرد، در حالی که بازدیدهای بیش از حد و برنامه‌های کاربردی برای املاک را بدون توجه به مناسب بودن به دلیل در دسترس بودن کمیاب توصیف کرد – که اغلب «از بین رفته‌اند».