دولت بریتانیا اخیراً طرحی را برای این موضوع اعلام کرده است ممنوعیت استفاده از دستمال مرطوب پلاستیکیباعث آزاد شدن همتایان فعال رودخانه ام آه تسکین جمعی. با این حال، اگرچه انتخابات عمومی فعلاً این ایده را متوقف کرده است و مشخص نیست که آیا دولت آتی کارگر همان سیاست را اتخاذ خواهد کرد، من پیش بینی می کنم که چنین “پیروزی” در واقع مشکل آلودگی رودخانه ها را بدتر خواهد کرد.
دلیل این امر افکار عمومی است. با حذف چیزی که بسیاری معتقدند مشکل دستمال مرطوب است – پلاستیک – من گمان می کنم که نه تنها شاهد افزایش فروش، بلکه افزایش در دستمال مرطوب های قرمز خواهیم بود. این به این دلیل است که به مردم اطمینان داده می شود که خرید و استفاده از دستمال مرطوب ایمن است. قاب‌بندی آنها به‌عنوان بدون پلاستیک و زیست تخریب‌پذیر این پیام را می‌فرستد که شستشوی دستمال‌ها اشکالی ندارد. حقیقت این است که اینطور نیست – عمدتاً به این دلیل که انتشار میکروپلاستیک ها تنها یکی از بسیاری از موارد منفی مرتبط با دستمال مرطوب در سیستم های فاضلاب و رودخانه ها است.
دلیل اصلی استفاده مردم از دستمال مرطوب این است که دستمال مرطوب است بسیار بادوام تر از پارچه های استاندارد – بیشتر برای جلوگیری از احتمال ورود کثیفی هنگام تمیز کردن یک آشغال. دستمال مرطوب های زیست تخریب پذیر یا قابل شستشو معمولا از الیاف سلولزی نبافته از منابع آلی مانند چوب و پنبه تشکیل شده اند. این از نظر تئوری بی ضرر به نظر می رسد، اما ماهیت دوام به این معنی است که چه حاوی پلاستیک باشند و چه نباشند، به راحتی نمی شکنند.
مثلاً درختی را که افتاده است تصور کنید. اگرچه از نظر فنی زیست تخریب پذیر است، اما همچنان می تواند جاده یا رودخانه را مسدود کند، زیرا به آرامی خراب می شود – فقط با برخورد به زمین ناپدید نمی شود. همین استقامت می تواند منجر به عواقب غیر قابل پیش بینی، از جمله گرفتگی مجرای فاضلاب شود.
پارچه ها وارد بسیاری از مراحل سیستم فاضلاب می شوند، بیشتر در توری های فیلتر و در خم لوله ها. این دستمال‌های به دام افتاده چیزهای دیگری را که افراد نباید بشویید، از جمله کاندوم و چربی یا چربی جمع‌آوری می‌کنند و توده‌های جامدی را در سیستم فاضلاب ایجاد می‌کنند که با پوسیدگی در زیر زمین، گازهای سمی و بسیار انفجاری آزاد می‌کنند.
این است یک مشکل جهانیبا انسداد در همه جا گزارش شده است کانادا به استرالیا. در انگلستان که من در آن زندگی می کنم، فقط آب تیمز هزینه می کند 100 میلیون پوند در سال پاک کردن گرفتگی هایی که دستمال های مرطوب 90 درصد مواد گرفتگی را تشکیل می دهند. علاوه بر این که این هزینه ها به آرامی در قبض های آب در حال افزایش منعکس می شود، انسداد منجر به کاهش ظرفیت نگهداری می شود. این به این معنی است که فاضلاب بیشتر و دستمال‌های مرطوب مستقیماً بدون تصفیه به رودخانه‌ها ریخته می‌شوند – یک مشکل بسیار جدی.
هنگامی که دستمال‌ها وارد سیستم رودخانه می‌شوند، مجموعه جدیدی از مشکلات را ایجاد می‌کنند. تعدادی مواد شیمیایی به تولید دستمال مرطوب اضافه می شود دوام را افزایش داده، بافت را نرم کرده و آنها را ضد باکتری می کند. این مواد شیمیایی مدت‌ها پس از شستشو روی دستمال‌ها باقی می‌مانند و برای ماهی‌ها و دیگر موجودات رودخانه سمی هستند. از آنجایی که دستمال‌ها سنگین‌تر هستند، به کف رودخانه‌ها فرو می‌روند و به هم می‌چسبند و بزرگی ایجاد می‌کنند تمیز کردن مرطوب تپه ها تا ارتفاع یک متر. این تپه ها جریان طبیعی رودخانه را مختل می کنند، رسوبات را به دام می اندازند و خطر سیل را افزایش می دهند.
به طور کلی، تجزیه زیستی یک فرآیند بسیار طولانی است – صدها سال – اما برای گیج شدن بیشتر این موضوع، یکی از مواد شیمیایی موجود در دستمال مرطوب است. به طور خاص با هدف کاهش تخریب، که ماندگاری طولانی را تضمین می کند. برای تجزیه زیستی دستمال‌ها، باید در محیط گرم و در معرض هوا و نور خورشید قرار بگیرند. با میانگین دمای سالانه حدود 12 درجه سانتیگراد، تمام مواد زیست تخریب پذیری که در رسوبات تیمز گرفتار شده اند به خوبی حفظ می شوند – یک بار یک کفش چرمی کامل ویکتوریایی را در سواحل تیمز پیدا کردم.
راندا کاچف
نمونه مشابهی از اطمینان کاذب، معرفی فیلترهای سیگار در اواخر دهه 1950 است. این فیلترها یک ابتکار بازاریابی برای مقابله با کاهش فروش به دلیل نگرانی های رو به رشد سلامتی بود. با قاب کردن فیلتر به عنوان وسیله ای از سیگار را “ایمن تر” کنید فروش دوباره در حال افزایش است و برچسب سیگارهای “سبک”، “طبیعی” یا “نرم” مسئول این هستند. کاهش درک ریسک – راهی مرگبار برای متقاعد کردن مردم که این روش سالم تری برای حفظ این عادت است.
فقط برای روشن شدن، این فقط یک موضوع زیست محیطی نیست. انگلستان به رودخانه های تمیز نیاز دارد، زیرا آنها منبع اصلی آب آشامیدنی هستند و در حال حاضر تحت فشار هستند تغییرات آب و هوایی و افزایش خشکسالی. این همان چیزی است که سازمان محیط زیست کشور هشدار می دهد لندن ممکن است تا 25 سال بدون آب بماند – به سادگی نمی توان منابع معدود باقی مانده را آلوده کرد.
بریتانیا سرخ شده است 7 میلیون دستمال مرطوب هر روز، و اگرچه حذف پلاستیک ها از تولید آنها، جریان میکروپلاستیک ها را به رودخانه ها متوقف می کند، اما هیچ کمکی به مشکلات گسترده تر فاضلاب و آلودگی منابع آب آشامیدنی نمی کند. در واقع، با فروش آنها به عنوان ایمن، مردم مقدار بیشتری از آنها را می خرند و شستشو می دهند زیرا تصور این است که هیچ تاثیری بر محیط زیست نخواهد داشت.
ابتکاراتی مانند این ممنوعیت پلاستیکی در اولویت هستند، زیرا در کوتاه مدت احساس پیشرفت می کنند. در واقع، آنها می توانند به عنوان پستانک عمل کنند و برای مقابله با اثرات زیست محیطی کامل چرخه عمر محصولاتی که برچسب ایمن دارند، کاری انجام نمی دهند. متأسفانه، این کوته فکری به قیمت بهای امنیت آب تمام می شود و در نهایت با وجود تصور عمومی که به این امر کمک می کنند، مشکل را بدتر می کند.