بین استفاده ریشی سوناک و کیر استارمر از ضمایر در آخرین مناظره انتخاباتی تفاوت آشکاری وجود داشت.

هنگامی که نخست وزیر ریشی سوناک و رهبر حزب کارگر، کیر استارمر برای آخرین مناظره رو در رو در مورد کمپین انتخاباتی در 26 ژوئن به میدان رفتند، چیزی بسیار قابل توجه در مورد زبان آنها وجود داشت.

همانطور که در این مرحله از مبارزات انتخاباتی انتظار می رود، این دو به وضوح به این وظیفه متفاوت برخورد کردند. سوناک در حمله بود و به عنوان یکی از بازیکنانی که چیزی برای از دست دادن داشت، شانس بیشتری داشت. استارمر با هدف حفظ برتری خود، به استراتژی گلدان مینگ خود ادامه داد – تا آخرین لحظه محتاطانه.

اما این دو همچنین از زبان کاملاً متفاوتی روی سکو استفاده کردند و این به ما به عنوان رهبران چیزهای زیادی را به ما می گوید.

سوناک در یک ساعت و 15 دقیقه پرسش، 165 بار از ضمایر شخصی «من» و «من» استفاده کرد. او فقط ۷۵ بار ضمایر جمعی «ما»، «ما» و «ما» را گفت. بنابراین، او بیش از دو برابر ضمایر جمعی از ضمایر شخصی استفاده می کند.

استارمر همچنین از «من» و «من» بیشتر از «ما»، «ما» و «ما» استفاده می‌کند، اما کاربرد او متعادل‌تر است، به طوری که 140 کلمه او در دسته اول و 113 کلمه در دسته دوم قرار می‌گیرند.

آیا می خواهید پوشش انتخاباتی بیشتری از کارشناسان دانشگاهی گفتگو داشته باشید؟ در هفته‌های آینده، تحلیلی آگاهانه از توسعه کمپین و بررسی واقعیت‌هایی که در حال انجام است به شما ارائه خواهیم کرد.

برای جدید، هفتگی ما ثبت نام کنید رای انتخاباتهر جمعه در طول کمپین و بعد از آن تحویل داده می شود.

این الگوها در پخش تلویزیونی قبلی انتخابات در 20 ژوئن، زمان ویژه سؤالات، حتی بیشتر آشکار شد. در این مورد سوناک 129 بار از ضمایر شخصی و تنها 63 بار از ضمایر جمعی استفاده کرده است.

استارمر در این جلسه از ضمایر جمعی بیشتر از ضمایر شخصی استفاده کرد، 83 تا 67.

سوناک با صحبت کردن از خود به این شکل، ممکن است قصد داشته باشد نشان دهد که قبلا چگونه بوده و چگونه می تواند در آینده شخصاً ارائه دهد. او سابقه ای در مقام نخست وزیری برای دفاع دارد و پیامش این بود: «آن موقع حق با من بود و به همین دلیل اکنون به من اعتماد دارید».

“من” در تیم وجود ندارد.

مردم نه تنها به عنوان “من” و “من” (هویت شخصی آنها)، بلکه به عنوان “ما” و “ما” (هویت اجتماعی آنها) فکر و عمل می کنند. زمانی تصور می شد که بهترین رهبران کسانی هستند که شخصیت متمایز دارند. به عبارت دیگر، همه چیز در مورد رهبران به صورت فردی از نظر “من” یا “من” بود. همه چیز روی آنها بود.

ولی مطالعات اخیر نشان می دهد که رهبری موفق یک چیز «من» یا «من» نیست. این یک چیز «ما» و «ما» است.

هنگامی که مردم خود و دیگران را در قالب یک هویت اجتماعی مشترک می بینند، زمینه را برای رهبری عالی فراهم می کند. به عبارت دیگر، رهبری بزرگ به معنای صحبت با و برای «ما» به عنوان یک جمع است. در مورد این انتخابات سراسری، موضوع اتحاد یک ملت است.

در یک پروژه، من و همکارانم مورد بررسی قرار گرفت آیا رهبران ایجاد حس انسجام از طریق ارزش‌های مشترک بر رفتار فردی تیمشان تأثیر می‌گذارد؟

ما دریافتیم که افراد در تیم‌هایی که حس انسجام دارند، 63 درصد بیشتر از افراد تیم‌هایی که چنین انسجامی ندارند، برای انجام وظایف وقت می‌گذرانند.

علاوه بر انگیزه، رهبرانی که برای «ما» عمل می‌کنند و نه برای خودشان، برای سلامتی نیز مهم هستند. در پروژه دیگری ما یافت زمانی که افراد رابطه ضعیفی با رئیس خود دارند، به احتمال زیاد نسبت به استرس واکنش غیر مفیدی نشان می دهند.

استفاده از زبان جمعی، از جمله «ما» و «ما»، نشان دهنده همدلی رهبر است. این نشان می دهد که رهبر به دنبال درک “ما” است. و بیش از آن، نشان می دهد که ما در این با هم هستیم و چشم انداز “ما” را برای پیشرفت و تحقق بخشیدن به پتانسیل خود در حال توسعه و دستیابی به آن هستیم.

آ مطالعه انجام شده در استرالیا توسط روانشناسان نیک استفنز و الکس هاسلم دریافتند که رهبران سیاسی در 43 انتخابات که از زبان جمعی بیشتری در سخنرانی های مبارزات انتخاباتی خود استفاده می کردند، احتمال بیشتری برای پیروزی داشتند. این نامزدها 61 درصد بیشتر از مراجع «ما» و «ما» استفاده کردند.

ویکتوری ها به طور متوسط ​​در هر ۷۹ کلمه یک بار از زبان جمعی استفاده می کردند. مخالفان ناموفق آنها به طور متوسط ​​در هر 136 کلمه یک بار از زبان جمعی استفاده می کردند.

استارمر در طول مناظره گفت که او نقش نخست‌وزیر را به عنوان «گردهم‌آوری مردم» درک می‌کند و شاید هدفش این بوده که سوناک را با گفتن این جمله به او عصبانی کند: «اگر بیشتر به صحبت‌های مخاطبان و در سراسر کشور گوش می‌دادید، شاید این کار را نمی‌کردید. اینقدر پریشان نباش.»

سوناک بیشتر بر آنچه “تحت من” ارائه شده و برنامه ای برای آینده تمرکز کرد و سعی کرد نشان دهد که مردم رای دهنده می توانند به “او” اعتماد کنند. کارنامه او قابل بحث است، اما از زبان رهبری، او آن بحث را باخت.