طبق یک گزارش، افرادی که با حشیش برای استفاده شخصی گرفتار می شوند، سه برابر بیشتر از اخطار پلیس، علیرغم تغییر سیاست ها از مجازات های کیفری، محاکمه می شوند.
یک تحلیل دولتی از جایگزینهای تحریمهای اجباری (ACSc) نه مسیری را شناسایی کرد که در حال حاضر وجود دارد که از پاسخ سنتی عدالت کیفری فاصله میگیرد. این امر پس از حمایت مجمع مدنی از پاسخی مبتنی بر سلامت به مصرف مواد مخدر و فشار گستردهتر اروپا بر کشورهای عضو برای پذیرش پاسخهای جایگزین صورت میگیرد.
در این گزارش که روز سهشنبه منتشر شد، خاطرنشان کرد: جرمانگاری داشتن مواد مخدر در کاهش مصرف مواد مخدر بیاثر بوده و در عین حال باعث آسیب به افراد و جامعه و فشار مداوم بر منابع دستگاه قضایی میشود.
یکی از این پاسخهای جایگزین به مالکیت، طرح هشدار بزرگسالان گاردا برای مالکیت معمولی است که در رابطه با حشیش نیز کاربرد محدودی دارد. بین دسامبر 2020 تا فوریه گذشته، در مجموع 5139 نفر اخطار رسمی دریافت کردند، در حالی که 17125 نفر تحت تعقیب قرار گرفتند.
این گزارش اشتهای کلی برای ACS را در میان ذینفعان، به ویژه در میان افسران مشروط و دادگاه و در داخل سیستم قضایی شناسایی کرد. در این بیانیه آمده است: «ایرلند در آستانه تغییر روشی است که سیستم قضایی خود به مصرف مواد مخدر به شیوهای مؤثرتر و انسانیتر پاسخ میدهد».
بخشی از برنامه اقدام کنونی اروپا علیه مواد مخدر، نیاز کشورهای عضو به “افزایش دسترسی” به اقدامات پیش بینی شده به عنوان جایگزینی برای تحریم های اجباری را مشخص می کند.
مجمع شهروندان اخیر در مورد مصرف مواد مخدر گسترش جایگزین هایی مانند عدالت ترمیمی و طرح های انحراف جوانان و همچنین پاسخی جامع و مبتنی بر سلامت به مالکیت برای استفاده شخصی را توصیه کرد.
از 9 پاسخ جایگزین موجود برای در اختیار داشتن مواد مخدر، تنها سیستم هشدار گاردا بر اساس ملی عمل می کند، اگرچه نگرانی هایی در مورد عدم آگاهی عمومی وجود دارد.
سایر پاسخهای بالقوه شامل برنامه حمایت حقوقی و بازیابی مبتنی بر دوبلین و لیمریک (Lear) است که بر تعامل با افراد با نیازهای پیچیده تمرکز دارد.
دادگاه درمان مواد مخدر دوبلین که در سال 2006 دائمی شد، برای ساکنان شمال شهر که در نتیجه مصرف غیرقانونی مواد مخدر مرتکب تخلفات جزئی شده اند اعمال می شود و بر درمان و توانبخشی تمرکز دارد. برنامه های دادگاه نیز در Co Louth و Cork فعالیت می کنند، در حالی که گزارش به برنامه های مختلف درمان مواد مخدر به عنوان دیگر مسیرهای جایگزین موجود اشاره می کند.
تونی دافین، رئیس مستقل گروهی که این گزارش را تهیه کرد، گفت که علاوه بر ترسیم چنین گزینههایی، “تمایل روزافزون پزشکان برای گسترش بیشتر این گزینهها را برجسته میکند.”