به عنوان آگاهی از سمی، مصنوعی آلودگی شیمیایی مواد پر و پلی فلورینه (PFAS) بیشتر افزایش می یابد قراردادهای حقوقی میلیاردها دلار بین شرکت‌های شیمیایی و تامین‌کنندگان عمومی آب، هم در ایالات متحده و هم در اروپا انجام می‌شود.
در Korsør، دانمارک، گوشت یک مزرعه محلی ارگانیک به PFAS از یک سایت آموزشی آتش نشانی واقع در بالادست مراتع چرا آلوده شد. برای ساکنان محلی و کودکان با کاهش پاسخ ایمنی.
در غرب یوتلند، دانمارک، مواد شیمیایی PFAS خاک، آب های زیرزمینی و علفزارهای مراتع نزدیک دریا را آلوده کرده است. گوشت از چرای گاو بسیار بالا وجود دارد سطوح PFAS که به گفته سازمان دامپزشکی و غذای دانمارک، نمی توانند برای مصرف انسان فروخته شوند.
که در بلژیک و در هلندنمونه برداری از آئروسل های دریایی غلظت بالایی از PFAS را نشان داده است. این برای ساحل‌نشینان و شناگرانی که ممکن است PFAS را در دریا بخورند، به خطر می‌اندازد.
این اسپری دریا منبع انتشار آلودگی شیمیایی است و بنابراین مشاهده آن بسیار دشوارتر از منبع آلودگی شیمیایی نقطه‌ای مانند پساب کارخانه‌ای است که وارد رودخانه می‌شود.
در سوئد، دو مورد آلودگی PFAS در دادگاه های محلی و منطقه ای مطرح شده است. در بهار 2024، نیروهای مسلح سوئد بودند برای پرداخت ساخته شده است شرکت آب شهری، اوپسالا واتر، برای هزینه پاکسازی منبع آب شهری از آلودگی PFAS – که PFAS از مواد شیمیایی تایید شده قانونی است که برای ساخت فوم آتش نشانی استفاده می شود.
در پرونده ای مشابه در بلکینگه، دادگاه عالی سوئد شرکت آب را محکوم کرد برای پرداخت غرامت به افرادی که سطح PFAS در بدنشان بالا است پس از نوشیدن آب آلوده به فوم های آتش نشانی PFAS.
با وجود نتایج متفاوت از نظر پرداخت جریمه، این دو مورد بسیار مشابه هستند. در هر دو مورد، نیروهای مسلح سوئد با استفاده از مواد شیمیایی آتش نشانی مورد تایید قانونی، آب چشمه را با PFAS آلوده کردند. در هر دو مورد، شهروندان خسارات وارده را یا از طریق مالیات (در اوپسالا) یا از طریق هزینه آب (بلکینگ) پرداخت می کنند.
وجود دارد 23000 سایت آلوده به PFAS تنها در اروپا، منطقه ای با تنها 20 تولید کننده PFAS و حدود 230 کارخانه که از PFAS استفاده می کنند. سایت های باقی مانده بیشتر مناطق آموزش آتش نشانی، سایت های مدیریت زباله و فرودگاه ها هستند (که در آن فوم های آتش نشانی اغلب استفاده می شود). علاوه بر این، توزیع منتشر و غلظت PFAS از طریق تشکیل اسپری دریا وجود دارد.
پس چه کسی مسئول آلودگی PFAS است؟ آیا تایید و قانونی شدن زودهنگام استفاده از مواد شیمیایی PFAS تقصیر آژانس های بین المللی شیمیایی است؟ یا شاید صنایع شیمیایی در توسعه محصولات حاوی PFAS مقصر هستند؟
مطابق با اصل آلاینده می پردازدآلاینده‌ها باید برای آلودگی‌هایی که ایجاد می‌کنند، از جمله هزینه‌های اقدامات انجام‌شده برای پیشگیری، کنترل و رفع هرگونه آلودگی بپردازند.
در مورد PFAS، هیچ آلاینده واضحی وجود ندارد زیرا تولید کنندگان مواد شیمیایی در حال حاضر هیچ اقدام غیرقانونی انجام نمی دهند. بنابراین، این اصل آلاینده می پردازد برای PFAS قابل اجرا نیست. در عوض، این مالیات دهندگان و پرداخت کنندگان قبوض هستند که متحمل خسارت می شوند و باید بهای آن را بپردازند.
از مسئولیت ها اجتناب می شود. این ممکن است به یک مورد از سوی دولت تبدیل شود جرایم شرکتیاز آنجایی که ایالت ها، سیاستمداران و مقامات نمی توانند فعالیت های تجاری مضر را تنظیم کنند.
مراحل بعدی
برای جلوگیری از آلودگی بیشتر PFAS، قوانین مربوط به تولید و استفاده از مواد شیمیایی PFAS باید تغییر کند.
یک ممنوعیت جهانی فوری برای PFAS به عنوان یک کلاس از مواد شیمیایی مورد نیاز است. با توجه 15000 ماده PFAS استفاده می شود. احتمالا بیشتر از 7 میلیون PFAS می تواند تولید شود.
اگر 100، 2000 یا 10000 PFAS را ممنوع کنیم، صنعت به سادگی به سمت تولید سایر مواد شیمیایی PFAS سوق خواهد یافت. از سال 2023، 200 PFAS توسط اتحادیه اروپا ممنوع شده است ابتکار سوئد – این تنها بخش کوچکی از تمام PFAS را پوشش می دهد. ممنوعیت فوری کل گروه PFAS مورد نیاز است.
مشکل دیگر جایگزینی PFAS با مواد شیمیایی است که لزوما پایدارتر نیستند. بنابراین ممنوعیت PFAS کافی نیست. مواد شیمیایی مصنوعی نیاز به کنترل گسترده ای برای کاهش تولید، استفاده و دفع مواد خطرناک دارند – در حالت ایده آل، مواد شیمیایی سمی باید تنها در صورتی تولید شوند که جایگزین امکان پذیر دیگری وجود نداشته باشد و استفاده از آنها ضروری باشد.
dba87/Shutterstock
نظام حقوقی باید فعال تر باشد. قانونی شدن مواد شیمیایی جدید باید با احتیاط آغاز شود و فرآیند تایید مواد شیمیایی جدید باید با احتیاط بیشتری انجام شود.
قبل از عرضه مواد شیمیایی به بازار، آزمایش‌های دقیقی که اثرات طولانی مدت مواد شیمیایی را بر انسان، حیوانات و محیط زیست ارزیابی می‌کنند، باید انجام شود. برای مثال، درک چگونگی ورود آلودگی به خاک و آب‌های زیرزمینی، کلیدی است، زیرا در اینجاست که بسیاری از PFASهای سمی باقی می‌مانند.
مسئولیت باید به گذشته نگر باشد، به این معنی که شرکت ها یا ارگان هایی که مسئول آلودگی محیط زیست هستند باید پاسخگو باشند، حتی اگر استفاده از یک ماده شیمیایی خاص در آن زمان غیرقانونی نبود.
این رویکرد تضمین می کند که آلاینده های واقعی باید بهای آن را بپردازند. ممنوعیت امروز به این معنی نیست که مشکل برطرف می شود – آلاینده های موجود نیز باید پاکسازی شوند. یک سیستم حقوقی سالم تضمین می کند که آلاینده هزینه همه اینها را بپردازد.