اسقف‌های کاتولیک به شدت توصیه‌هایی را برای کمک به مرگ رد می‌کنند – ایرلندی تایمز

اسقف های کاتولیک توصیه های کمیته مشترک Dáil در مورد کمک به مرگ را به عنوان نقض “اصل اساسی جامعه متمدن” رد کرده اند.

اسقف‌ها گفتند که «اطمینان کمی» به محدودیت‌های پیشنهادی کمیسیون در مورد زمان وقوع کمک به مرگ دارند، و همچنین هشدار دادند که این توصیه‌ها تهدیدی جدی برای «کسانی که در جامعه ما آسیب‌پذیرترین هستند، از جمله افراد دارای ناتوانی‌های ذهنی است». '.

گزارش کمیسیون، که در ماه مارس منتشر شد، به دولت توصیه کرد قانونی را برای اجازه دادن به مرگ کمکی در شرایط محدود ارائه کند – محدود کردن کاربرد آن برای افرادی که در بیشتر موارد شش ماه عمر دارند، یا زمانی که از یک بیماری تخریب کننده عصبی رنج می برند، 12 ماه باقی بماند.

همچنین توصیه می‌کند که قانون، جرمی را معرفی کند که در آن مشخص شود فردی دیگر را مجبور به مرگ کمکی کرده است، و پزشکان و کارکنان بهداشتی که در کمک به مرگ نقش دارند، برای شناسایی اجبار آموزش ببینند.

اسقف‌ها در نامه‌ای با جمله‌بندی قوی شبانی، «آزادی برای زندگی کامل تا زمان مرگ» که روز دوشنبه منتشر شد، اولین توصیه کمیسیون مشترک مبنی بر اینکه دولت قانونی را برای اجازه دادن به مرگ کمک‌شده «در شرایط خاص محدود» به تصویب رساند، «کاملاً» را رد کردند.

آنها گفتند که “هر شرایطی که باشد، گرفتن عمدی جان انسان، به ویژه توسط کسانی که وظیفه آنها مراقبت از آن است، یک اصل اساسی جامعه متمدن را تضعیف می کند، یعنی اینکه هیچ کس نمی تواند به طور قانونی جان دیگری را بگیرد”.

آنها “اطمینان کمی” داشتند که محدودیت های پیشنهادی “حفاظت واقعی را ارائه می دهد”.

با توجه به آنچه که در حال حاضر در ایرلند در رابطه با قانون سقط جنین اتفاق می افتد، ما معتقدیم که فقط زمان خواهد بود تا پیشنهادات برای گسترش دسترسی به خودکشی کمکی برای افرادی که در جامعه ما آسیب پذیرترین هستند، از جمله مردم، روی میز قرار گیرد. با ناتوانی ذهنی

اسقف ها “به صراحت” توصیه کمیته را رد کردند که “اگر کمک به مرگ از نظر قانونی مجاز است، یک پزشک یا پرستار باید حضور داشته باشد” و آنها “باید در برابر مقام مسئول پاسخگو باشند”.

[ Should assisted dying be legalised? Louise Campbell and Des O’Neill debate ]

آنها نگرانی خاصی را در مورد توصیه کمیته ابراز کردند که وقتی یک متخصص بهداشت از شرکت در خودکشی کمکی امتناع می کند، باید همان بیمار را به یک متخصص بهداشتی شرکت کننده ارجاع دهد.

این آنها را تحت فشار قرار می دهد تا مستقیماً یا از طریق ارجاع در عملی که خودشان آن را اساساً غیراخلاقی می دانند، شرکت کنند و این متخصصان بهداشت را به «کارمندان بی معنی» تقلیل دهد.

با اجازه دادن به خودکشی کمکی، دولت همچنین «اعتماد به افرادی را که به بیماری لاعلاج مبتلا هستند، می‌خواهند از آنها مراقبت شود و می‌خواهند تا حد امکان کامل زندگی کنند تا زمانی که مرگ به طور طبیعی رخ دهد، تضعیف کند».