آنتونیو گوترش، دبیر کل سازمان ملل متحد اخیراً خواستار ممنوعیت تبلیغات سوخت های فسیلی شده است. با این حال، نهادهای صنعتی اصرار دارند که این ممنوعیت ها بی اثر بوده و تبلیغات نیز بی اثر است نقش مثبت در سوق دادن مردم به سمت محصولات جدید و کم کربن مانند وسایل نقلیه الکتریکی.
تغییرات آب و هوایی به همان اندازه بزرگ است تهدیدی برای سلامت عمومی از آنجایی که سیگار کشیدن – و بازاریابی تنباکو – در سال 2003 در بریتانیا به طور کامل ممنوع شد.
من درباره نگرش عمومی نسبت به سیاست آب و هوا تحقیق می کنم. من و همکارانم در حال تحقیق در مورد چه چیزی بودیم افکار عمومی برای تبلیغ محصولات و خدمات با کربن بالا مانند اتومبیل های بنزینی و دیزلی یا حمل و نقل هوایی. نتایج ما تعجب آور است.
ابتدا، از یک گروه متنوع متشکل از 25 نفر پرسیدیم که در صورت نیاز، چه چیزی باید در نحوه مدیریت تبلیغات با کربن بالا تغییر کند. ما به آنها شواهد و تجربیاتی ارائه کردیم تا به آنها کمک کنیم تا مشکل را درک کنند، سپس به آنها فرصت دادیم تا ایده های اصلاحی را توسعه دهند. اگرچه این ممنوعیت اولویت اصلی آنها نبود، اما آنها به وضوح از وضعیت موجود نیز راضی نبودند.
گزینه ترجیحی این گروه یک سیستم برچسب گذاری چراغ راهنمایی بود. تبلیغات برای هر محصول یا خدمات مربوط به حوزههایی مانند حمل و نقل و مصرف انرژی – و همچنین رژیمهای غذایی پر کربن و تولید مواد غذایی – باید دارای یک برچسب شفاف قرمز، کهربایی یا سبز باشد که سطح تأثیر آب و هوا را نشان میدهد. این سیستم برچسبگذاری همچنین در نظرسنجی از 2000 نفر در بریتانیا به برتری رسید. اکثریت (69٪) پاسخ دهندگان از برچسب زدن حمایت می کنند و 44٪ به شدت از آن حمایت می کنند.
طراحی سیستم لیبلینگ
موضوع برچسب زدن همان چالش ممنوعیت را مطرح می کند – شما مرز را کجا تعیین می کنید؟ پیتر دیچاستاد فلسفه در دانشگاه ویکتوریا، استفاده از یک آستانه ساده را پیشنهاد کرد شدت کربن.
راه دیگر ایندکس کردن سیستم به مسیرهای رسیدن به صفر خالص نقشه برداری توسط مشاوران آب و هوا انگلستان. این مدل سازی نشان می دهد که ما باید فروش خودروهای بنزینی و دیزلی را به طور کامل حذف کنیم – خوب، آنها یک برچسب قرمز دریافت می کنند. آنها همچنین نشان می دهند که ما باید مایل خودرو را به صورت مطلق کاهش دهیم، بنابراین شاید وسایل نقلیه الکتریکی فقط سزاوار رنگ کهربایی باشند، نه سبز؟ این پیچیده است.
از نظر تنظیم سیستم برچسبگذاری، تحقیقات ما نشان میدهد که مردم میخواهند این کار توسط سازمانی کاملاً مستقل از صنعت انجام شود. این با سیستم فعلی متفاوت است. اگرچه تنظیم کننده تبلیغات خود مستقل است، اما قوانینی را که عمدتاً توسط صنعت نوشته شده است را اجرا می کند و از کمک های صنعت تأمین می شود.
آیا برچسب زدن به تغییر عادات مصرف مردم کمک می کند؟ شواهد حاکی از احتیاط است. فقط دادن اطلاعات بیشتر به مردم به ندرت رفتار خود را تغییر می دهد، با توجه به تأثیر عواملی مانند قیمت، راحتی و هنجارهای اجتماعی. مطالعات تلاش برای تنظیم تبلیغات از محصولات تنباکو و غذاهای ناسالم نشان میدهد که ممنوعیتهای عمومی مؤثرترین هستند.
با این حال، شرکت کنندگان ما برچسب زدن را برای کار مجزا در نظر نمی گرفتند. آنها انتظار داشتند که این اقدام در کنار تغییرات گستردهتر سیاستی، مانند سرمایهگذاری در ایستگاههای شارژ وسایل نقلیه الکتریکی، به خوبی کار کند تا مصرف کم کربن را مقرون به صرفهتر و راحتتر کند. آنها همچنین میخواستند برچسبگذاری تبلیغات را به عنوان بخشی از یک استراتژی مشارکت عمومی در آب و هوا با هدف بهبود آگاهی و درک ببینند. افزودن برچسب به تبلیغات می تواند به تغییر هنجارهای اجتماعی در مورد رفتارهایی مانند پرواز و رانندگی کمک کند.
دومین پیشنهاد محبوب از تحقیقات ما می تواند مکمل طرح برچسب گذاری باشد. هم گروه کوچک و هم افراد مورد نظر از مالیات بر تبلیغات محصولات و خدمات با کربن بالا حمایت کردند. شرکت ها باید برای تبلیغات با برچسب قرمز هزینه بیشتری بپردازند – به طور بالقوه آنها را به نوآوری یا حذف خطوط با کربن بالا سوق می دهد. بنابراین برچسب زدن می تواند بخشی از بسته گسترده تری از مقررات تبلیغاتی جدید باشد. اگرچه گروه کوچک ما تصمیم گرفتند ممنوعیت تبلیغات را در بسته خود لحاظ نکنند، تقریبا اکثر پاسخ دهندگان گفتند که از ممنوعیت تبلیغات (47٪) حمایت می کنند.
نگرانی در مورد بحران آب و هوا است بالا، و این در تحقیقات ما منعکس شده است. پیام اصلی شرکت کنندگان ما این بود که سیستم فعلی برای مدیریت تبلیغات با کربن بالا به اندازه کافی پیش نمی رود. تمایل آشکاری برای تغییر وجود دارد.