مولی جویس بعدازظهر روز دوشنبه در مراسم تشییع جنازه خود در دوبلین به یاد می آورد که جو جویس فقید “عاشق روزنامه نگاری” بود و سه دخترش را “درباره جنجال های مختلف روزنامه و جهان سیاسی دهه های 1970 و 1980” به یاد می آورد.
او گفت: «در زیر پایبندی پدر به روزنامهنگاری، اعتقاد مطلق او به زیر سؤال بردن روایت پذیرفته شده و دنبال کردن واقعیتها به هر کجا که منجر شود، بود.
او درباره دو نمایشنامه و 10 کتابی که او نوشت، دو کتاب با همکاری پیتر مورتاگ، گفت: «او احساس میکرد مجبور به نوشتن است و همه ما متوجه شدیم که او زمانی که درست در میانه تحقیق و نوشتن پروژه نهایی شما بود، خوشحالتر بود. ”
جو جویس (77) 6 ژوئن درگذشت در بیمارستان سنت وینسنت، دوبلین، پس از یک بیماری طولانی.
او دو بار روزنامه نگار سال، نویسنده هفت فیلم مهیج تاریخی و جنایی است. آثار غیرداستانی او شامل دو کتاب با همکاری پیتر مورتاگ است. «رئیس: چارلز جی های در دولت» (1983) و «عدالت کور» (1984) درباره سرقت قطار پستی سالینز در سال 1976.
مولی جویس در مراسم تشییع جنازه نمازخانه هارولدز کراس ویکتوریا در دوبلین گفت: «از طریق روزنامهنگاری بود که در سن 21 سالگی با همسرش فرانسیس آشنا شد. آنها در یک مهمانی ملاقات کردند و او مجذوب پیشینه عجیب و غریب او، یک کانادایی در ایرلند شد، که در آن روزها تا حدودی نادر بود، برنامه مادرش برای ماندن برای مدت کوتاهی در ایرلند به یک شراکت 56 ساله تبدیل شد. .
او در پایان صحبت از خود و خواهرانش گفت: ما می خواهیم بگوییم که ما خوش شانس بودیم که چنین پدر فوق العاده ای داشتیم و سال ها در کنار او بودیم آخرین توصیه ای که او به ما کرد این بود که مراقب یکدیگر باشیم.”
پیش از این، کاترین جویس در این گردهمایی گفت: “چند نفر از افراد بسیار نزدیک به پدر هستند که امروز نمی توانند اینجا باشند، اما می دانیم که به او فکر می کنند، و ما از آنها، خواهرش ماری و دو تن از نزدیک ترین دوستانش دان باکلی و جرالدین کندی هستند. .
پیتر مورتاگ در ادای احترام گفت: “جو برای مدت طولانی دوست من بود و من او را دوست داشتم.” “بگذار غم برگ افتاده باشد/ در شکستن روز” از شعر پاتریک کاوانا در جاده راگلان.
دان و جو برای سالهای متمادی جداییناپذیر بودند و بخشی از گروه بزرگتری از خبرنگاران ایرلندی بودند که شامل ویلی کلینگان، جرالدین کندی، جک فاگان و کمی بعد من با رنا هولوهان بودند مظنونین در حین بازداشت. این داستان در مورد “باند سنگین” “خبرنگاری واقعاً نوآورانه بود که توسط مردی آرام و یک روزنامه نگار بزرگ رهبری می شد.”
همچنین جو جویس، دوباره با دان باکلی، “داستان نوزادان کری را با تمام وحشتش فاش کرد”.
[ Kerry Babies: gardaí retain confidence in DNA evidence but investigators face a steep challenge ]
برای مدتی او، دان باکلی و جو جویس در Southside کار می کردند، “یک روزنامه محلی رایگان واقعا عالی” که “همچنین سرگرمی زیادی وجود داشت”. نمونه ای از این گزارش درهم ریخته آنها از نمایشنامه بکت است که در تئاتر ابی با عنوان “مرد فاکس راک در ابی بازی می کند” با نویسنده گزارشگر “جی جویس” به صحنه رفته است.
درباره The Boss، او گفت که “بدون جو نوشته نمی شد”، این “درک او از سیاست، دیدگاه او از نحوه عملکرد سیستم” بود.
او خطاب به دوستش گفت: «جو، دوستی با تو بودن، داشتن تو به عنوان بهترین مرد، مایه شادی، افتخار و افتخار بوده است. من خیلی به تو مدیونم و مثل جهنم دلم برایت تنگ خواهد شد.»
عزاداران اصلی جویس فرانسیس اورورک، همسر جو و دخترانشان کاترین، جوآنا و مولی بودند. این خدمت توسط پدر جو کندی رهبری می شد. سپس سوزاندن آن انجام شد.
در میان تعداد زیادی از حاضران، رئیس The Irish Times Trust و صدراعظم سابق TCD جان هگارتی، سردبیر سابق Irish Times Paul O'Neill، سردبیر Irish Times Ireland و بریتانیا مارک هنسی و همکاران سابق استیون کالینز، جوزف اومالی، دنیس کوگلان، جو برین، پل موری، کریستین نیومن، فیونوالا مولکاهی، اورنا مولکاهی، کیران فاگان، دیگلان دی بردون، جاستین کومیسکی، مری رز دورلی، امانوئل کهو، فرگوس فینلی و جاناتان ویلیامز.