بر اساس گزارش موسسه خیریه بی خانمان ها، حدود 25000 نفر در ایرلند شمالی بی خانمانی “پنهان” را تجربه می کنند. جامعه سایمون.
این موسسه خیریه گفت این اعداد نشان می دهد که “مقیاس واقعی بحران بی خانمانی” به طور قابل توجهی دست کم گرفته شده است.
بر اساس آمارهای رسمی، در حال حاضر حدود 55000 نفر – از جمله 4500 کودک – در شمال بی خانمان هستند، اما جامعه سیمون می گوید این رقم “نزدیک به 80000” است و اگر “اقدام شدید” صورت نگیرد، این رقم افزایش خواهد یافت.
بی خانمانی “پنهان” برای توصیف افرادی استفاده می شود که بی خانمان هستند اما با مجریان قانون درگیر نیستند یا به حمایت جامعه دسترسی ندارند و بنابراین در آمارهای رسمی نشان داده نمی شوند، به عنوان مثال به این دلیل که در کنار خانواده یا دوستان خود اقامت دارند، “کاناپه موج سواری” “، یا خوابیدن در ماشین ها.
گزارش زیر رادار: کشف بی خانمانی پنهان در جزیره ایرلند روز دوشنبه در بلفاست منتشر شد.
یافته های آن بر اساس یک نظرسنجی در سراسر جزیره است که توسط LucidTalk و Ireland Thinks به سفارش Simon Community NI و Simon Communities of Ireland انجام شده است و از 1050 نفر در ایرلند شمالی نظرسنجی شده است.
ارقام مربوط به جمهوری ایرلند، که ماه گذشته منتشر شد، نشان داد که تقریباً 24000 خانوار در آن حوزه قضایی بی خانمانی پنهان را تجربه می کنند.
در شمال، این مطالعه نشان داد که شایعترین علت بیخانمانی پنهان، از دست دادن خانه از بازار اجاره خصوصی است که به گفته آنها احتمالاً به دلیل «هزینههای جهشی» در بازار اجاره خصوصی است و اجارهها را برای افراد پایینتر غیرقابلقبول میکند. درآمدها
همچنین نشان داد که بیش از سه چهارم افرادی که بی خانمانی پنهان را تجربه کرده اند برای یک دوره شش ماهه یا بیشتر این کار را انجام داده اند و افراد بین 18 تا 34 سال بیشتر در معرض خطر قرار دارند.
این تحقیق نشان میدهد که این نیاز حتی بیشتر از آن چیزی است که میترسید، و هزاران نفر دیگر به حمایتی که باید در دسترس آنها باشد دسترسی ندارند.
– جیم دنیسون – جامعه سیمون
این گزارش می گوید که این نتیجه بحران هزینه زندگی و همچنین افزایش نرخ بهره و تورم است که بر قیمت مسکن تأثیر گذاشته است.
جاستین (23) پس از یک فروپاشی خانواده بی خانمان شد و حدود 10 ماه را بر روی مبل زندگی کرد و سپس در جامعه سایمون در لیسبورن، کو آنتریم اقامت کرد.
او گفت: «اگر جایی برای ماندن نداشتم به جای خوابیدن، شب ها قدم می زدم. من به مواد مخدر و مشروبات الکلی تکیه میکنم تا وارد مهمانیهای خانگی شوم، فقط برای اینکه مبلسواری کنم و جایی برای اقامت داشته باشم.»
جیم دنیسون، مدیر اجرایی جامعه سیمون NI، گفت که پیشگیری لازم است، نه راهحلهای کوتاهمدت و اضطراری، و تامین مسکن باید در برنامه آتی استورمونت برای دولت به اولویت تبدیل شود.
این موسسه خیریه روزانه از بیش از 500 نفر در ایرلند شمالی حمایت می کند و آقای دنیسون گفت که در حال حاضر در واحدهای اقامتی موقت خود “پر” است.
او گفت: «دیگر نمیتوانیم تقاضا را دنبال کنیم یا گزینههای اقامتی بلندمدت مورد نیاز مردم را فراهم کنیم.
این تحقیق نشان میدهد که نیاز حتی بیشتر از آن چیزی است که میترسیدیم، و هزاران نفر دیگر به حمایتی که باید در دسترسشان باشد دسترسی ندارند.»
او گفت که «فقدان مسکن اجتماعی مقرون به صرفه و اجاره بهای غیرمعمول گران در بخش اجاره خصوصی، محرکهای مهم بیخانمانی است» و هشدار داد که تأثیر این «بحران» تنها «بدون اجرای فوری یک استراتژی قوی تأمین مسکن» عمیقتر خواهد شد. '.