مولی مارتنزاز زندان آزاد شد، جایی که آخرین ماه های محکومیت خود را به دلیل قتل خشن همسرش می گذراند. جیسون کوربت، بیش از پنج ثانیه طول نکشید. اما پیادهروی کوتاه او از درب تا ماشین کانون اصلاح و تربیت بار دیگر رگبار پرسشهایی را درباره ماهیت فردی که قادر به چنین خشونتی است برانگیخت.
در نگاه اول، پیش پا افتاده ترین منظره ای که می توان تصور کرد اینجاست: زنی باریک و با موهای تیره با لباس تابستانی راه راه آبی و سفید در یک صبح غم انگیز ژوئن سوار ماشین می شود. او صحبت نمی کرد. به سرعت به سمت ماشین لبخند زد و چشمانش را روی زمین نگه داشت. رفتار او با عباراتی که در طول دادگاه و جلسه صدور حکم به کار میرفت مطابقت داشت، زیرا او چیزی جز نوعی خالی بودن منعکس شده در بیان خود نشان نداد.
از بسیاری جهات، صبحی دیگر در گوشه خلوت مرکز اصلاح و تربیت زنان کارولینای شمالی بود، جایی که زندانیان به زندان می آیند و از آن خارج می شوند. این منطقهای سرسبز و ساکت است که فقط پنج دقیقه با ماشین از رستورانهای مرکز شهر رالی فاصله دارد، اما یک دنیا دورتر است. یک افسر زندان با یک تفنگ در حصار داخلی گشت می زند. تمامی خودروهای ورودی و خروجی از محفظه با دستگاه فلزیاب اسکن می شوند. آواز پرندگان، ساختمانی عظیم با چند پنجره، حسی وهم انگیز: همین بود.
بین ساعت هفت تا هشت صبح، وانت های زندان برای انتقال زندانیانی که از قسمت دیگری از زندان می رسیدند، وارد محوطه محصور شده جلوی ساختمان آزادی شدند. آنها در حالی که از ون تا در پیاده روی کوتاهی می کردند صحبت می کردند و شخصی که متوجه حضور رسانه ها در آن طرف نرده شد، فریاد زد: “این همه دوربین اینجا برای کیست؟”
اکثریت زندانیان پس از آزادی در ناشناس بودن کامل آن را ترک می کنند. کمی بعد از ساعت 7 صبح، زنی برای آخرین بار در حالی که هنوز لباس زندان خود را به تن داشت، از زندان خارج شد و سوار ماشین شخصی شد و او را از دروازه ها عبور دادند. ترک مولی مارتنز هرگز اینقدر فروتن نبود.
پس از محکومیت اولیه به قتل درجه دوم، او با احتمال 20 سال زندان روبرو شد. جیسون کوربت توسط مارتنز و پدرش کشته شد تام مارتنز در سال 2015. از طریق توافقی که سال گذشته به تصویب رساندند، آنها به کتک زدن او با چوب بیسبال و آجر اعتراف کردند. در مدت 9 سال پس از آن، آنها تنها چهار سال در زندان سپری کرده اند. تام مارتنز از مرکز اصلاح و تربیت با امنیت پایین خود در لنویر، حدود سه ساعت از رالی آزاد شد. پس از تکمیل شرایط نظارت بر آزادی خود در 12 ماه آینده، دوره آزادی مشروط آنها به پایان می رسد. جنبه حقوقی قتل جیسون کوربت تمام خواهد شد.
[ Molly Martens is released from prison in North Carolina ]
مجتمع کارولینای شمالی خانه تعدادی از زندانیان سرشناس از جمله بلانچ تیلور مور، یک قاتل محکوم به اعدام است که از زمان محکوم شدن به مسمومیت مرگبار دوست پسرش در دادگاه در سال 1990، و باربارا استاگر، که اولین زندانی بود، محکوم به اعدام است. .. حکم قتل شوهرش در سال 1368 از حکم اعدام به حبس ابد تبدیل شد.
حکم مالی مارتنز با شدت مجازات این مرگ ها مطابقت ندارد. اما او به وضعیت بدنامی دست یافته است که به راحتی پاک نمی شود. ملایمت جلسه صدور حکم در نوامبر گذشته به این معنی است که او پس از گذراندن تنها 7 ماه دیگر از زندان خارج می شود، نتیجه ای که خانواده بزرگ کوربت را به شدت ناامید کرده و همچنین افسران منطقه را که در حال بررسی پرونده هستند خشمگین کرده است.
کلانتر دیوید گریس که اخیراً بازنشسته شده است، می گوید: «آنها با یک سیلی به صورتشان فرار کردند. سالها مجبور بودم زبانم را گاز بگیرم از ترس گفتن چیزی که ممکن است بر درخواستها تأثیر بگذارد.»
بنابراین مارتنز از سیستم دادگاه کارولینای شمالی عبور کرد و با مجازات قانونی بیشتری روبرو نخواهد شد. آنها هنوز برای آزاری که نه تنها به جیسون کوربت کردند، بلکه برای ناراحتی عاطفی که برای فرزندان و خانواده بزرگ او که همچنان به او عشق می ورزند و سوگوار او هستند، پشیمانی نشان نداده اند.
باید دید که آیا آنها در آینده صحبت خواهند کرد یا سعی خواهند کرد به زندگی روزمره ناشناس لغزش کنند و به ابتدایی ترین حقی که از جیسون کوربت گرفته اند ادامه دهند: زندگی کردن. کارولینای شمالی ایالتی بزرگ با بیابان های فراوان و آمریکا کشوری بزرگ است. حالا مارتنزها آزادی عمل دارند. اما چه ردی از اندوه و خشونت کابوس وار و درد دل از خود به جای می گذارند.